Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑ (Η διαδρομή του Κωνσταντίνου του Στρατηλάτη) ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ 18χρονης ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΛΑΠΠΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ * Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ  Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ * Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και τοτ. 210 3638435 www.hellasbooks.gr και: https://ekdoseispelasgos85.blogspot.com/ 

email:acroceramo@hellasbooks.gr facebook: ΠΕΛΑΣΓΟΣ – ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

Στίς 29 Μαΐου 2023, ἡμέρα ἀνάμνησης τῆς Ἁλώσεως τῆς Πόλης ἀπό τούς Τούρκους, κυκλοφόρησε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τίς Ἐκδόσεις Πελασγός τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, τό βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Κ. Λάππα μέ τίτλο «Ἡ ζωή ἑνός πρίγκιπα» τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο ΙΒ΄ τόν Στρατηλάτη. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του, ἐξόριστος, στό Παλέρμο, τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό Πανόρμο τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (Σικελία). 

Δρ Μαρία Μαντουβάλου
τ. Ἀναπλ. Καθηγήτρια Νεώτερης καί Μεσαιωνικῆς Φιλολογίας
στό Ἐθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν

Ὁμολογῶ, ὅτι πρώτη φορά προλογίζω βιβλίο ἑνός παιδιοῦ δεκαεπτά-δεκαοκτώ ἐτῶν, μέ ἔκταση 200 σελίδων καί θέμα ἀκανθῶδες ἐθνικοπολιτικό πού προκαλεῖ ἴλιγγο σέ ὅποιον ἀποπειραθεῖ νά τό ἑρμηνεύσει καί νά τό ἐντάξει συνεπῶς στή δική του ἐπιστημονική καί ἰδεολογική Ἀλήθεια. Ὡστόσο ἡ συγγραφέας του, ἀνεξάρτητα ἀπό τούς ποικίλους ἐνδοιασμούς, ἤ καί ἀκροβατισμούς τῶν εἰδικῶν ἱστορικῶν ἐρευνητῶν, καταθέτει, μέ ἄδολο, εἰλικρινῆ πατριωτικό ἐνθουσιασμό καί θάρρος, βοηθούμενη ἀπό ἐπιλεγμένη γιά τό θέμα της βιβλιογραφία πού παραθέτει, τά ἱστορικά γεγονότα πολιτικῆς, ἐθνικῆς καί πολιτειακῆς μορφῆς, πού διαδραματίστηκαν στόν Ἑλληνικό καί τόν εὐρύτερα Βαλκανικό χῶρο, ἀπό τήν περίοδο τῆς ἀνάρρησης στό θρόνο τοῦ Γεωργίου A΄ (1863) μέχρι καί τό θάνατο (1923) τοῦ Πορφυρογέννητου Στρατηλάτη «Δούκα τῆς Σπάρτης» καί «Ἀϊτοῦ» Κωνσταντίνου ΙΒ΄, στόν ὁποῖο καί εἶναι ἀφιερωμένο τό βιβλίο αὐτό.

Τό ἐκπληκτικό γιά τόν ἀνυποψίαστο ἀναγνώστη σ’ αὐτό τό ἔργο εἶναι ὅτι ὁ συνδυασμός τῆς ἐξαιρετικῆς λογοτεχνικῆς ἀφήγησης, μέ τή συχνή παράθεση τῶν λεγομένων φωτεινῶν διαλειμμάτων μέσα στήν ἱστορική ἐμπλοκή, τό καθιστά γλαφυρό ἱστορικό μυθιστόρημα, ἀπευθυνόμενο, χωρίς ἐνδοιασμούς, τόσο σέ μικρούς ὅσο καί σέ μεγάλους, καί εἰδήμονες, ἀναγνῶστες, εἴτε συμφωνοῦν μέ τίς ἀπόψεις πού διατυπώνονται σ’ αὐτό, εἴτε ὄχι.

Τό ὅλο ἔργο διανθίζεται πότε μέ δάκρυα χαρᾶς γιά εὐχάριστα γεγονότα, ὅπως οἱ ὀρθόδοξες βαφτίσεις βασιλέων καί πριγκίπων καί ἄλλοτε μέ παραλήρημα πατριωτικοῦ ἐνθουσιασμοῦ ἀπό ἐθνικές ἐποποιΐες, ὅπως ἡ δεύτερη ἀναγέννηση τοῦ Ἔθνους τό 1912-13, μέ πρώτη τόν «Ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος», ἀσύγκριτα δυσχερέστερο Ἀγώνα τοῦ 1821. Ἄλλοτε, δυστυχῶς, σκοτεινιάζει μέ δάκρυα πόνου γιά τίς τραγικές συνέπειες τοῦ μαρασμοῦ τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς, ὅπως τό 1897, γιά τήν ἀπώλεια τῆς Ὁμηρικῆς Πατρίδας, προαιώνιας κοιτίδας τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τίς συνακόλουθες ἐθνικές ἐκτελέσεις καί γιά τούς Ἐθνικούς καί Κρατικούς Διχασμούς, τῶν δύο Κυβερνήσεων, Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης, μέ τίς πολλαπλές κορυφώσεις τους (1914-1918).

Ἡ τολμηρή στίς ἐκτοξευόμενες ἄδολες ἀπόψεις, χωρίς νά λειαίνονται τά αἰχμηρά σημεῖα γιά πρόσωπα καί ἐνέργειες πρωταγωνιστῶν, ἐξιστόρηση ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων στό βιβλίο, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀνάγκη νά ὑπενθυμίσουμε, κλείνοντας αὐτό τόν πρόλογο, τίς διαχρονικῆς ἰσχύος ἐπισημάνσεις, ἄρα καί ἐπίκαιρες, σημαντικῶν προσώπων τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως τοῦ Διόδωρου τοῦ Σικελιώτη πού ἔγραφε ὅτι ἡ μομφή δέν ἀνήκει σ’ αὐτούς πού ἀναγράφουν τά διαπραχθέντα σφάλματα, ἀλλά σ’ ἐκείνους πού τά διαπράξανε, ἤ τοῦ Πολύβιου ὁ ὁποῖος δίδαξε ὅτι ὅποιος φοβᾶται νά πεῖ μέ παρρησία τήν ἀλήθεια, γιά τή δυσαρέσκεια πού θά προκαλέσει πρόσκαιρα, δέν εἶναι φιλόπατρις.

Τέλος, ὅπως ὑπενθυμίζει ὁ Θουκυδίδης «τά ἱστορικά φαινόμενα ἐπαναλαμβάνονται» μέ τόν Παπαρρηγόπουλο νά συνηγορεῖ λέγοντας ὅτι «Εἰς τήν γῆν αὐτήν, τήν ὁποίαν πατοῦμεν, τά αὐτά πρόσωπα καί τά αὐτά πράγματα ἐπανέρχονται πολλάκις ἀπαράλλακτα».

Ἴσως αὐτό νά ἦταν καί τό σκεπτικό τῆς φερέλπιδος νεαρῆς συγγραφέως τοῦ τόσο ἐνδιαφέροντος πονήματος.

Ὁ πρίγκιπας καί διάδοχός του Ἑλληνικοῦ θρόνου, Κωνσταντῖνος μεγαλώνει μέ τό ὄνειρο τῆς ἀνασυστάσεως τῆς Ρωμανίας. Κάποια στιγμή, ξεσποῦν οἱ Βαλκανικοί πόλεμοι. Ὄντας ἀρχηγός τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ, ὑπερδιπλασιάζει τήν Ἑλλάδα, πολεμώντας ἡρωικά, Τούρκους καί Βουλγάρους. Πόσες πανάρχαιες Ἑλληνικές περιοχές θά καταφέρει νά ἐλευθερώσει καί πόσες ὄχι; Ποιά ἐμπόδια θά συναντήσει στό δρόμο του; Τί γίνεται ὅταν κατά τήν ἔναρξη τοῦ Μεγάλου Πολέμου, ὁ πρωθυπουργός του, ἐκτοξεύει συκοφαντίες ἐναντίον του, περί γερμανοφιλίας καί προδοσίας; Θά ἀποκαλυφθεῖ ἄραγε ἡ ἀλήθεια γι’ αὐτές; Ποιό θά εἶναι τό τέλος τό δικό του καί τῶν συνεργατῶν του;

Ἕνα ἱστορικό ἀφήγημα βασισμένο στά ἀληθινά γεγονότα ἀπ’τή ζωή τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Στρατηλάτη.

 

https://averoph.wordpress.com/2023/06/05/%e1%bc%a1-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%e1%bc%91%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%af%ce%b3%ce%ba%ce%b9%cf%80%ce%b1-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%83/ 

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ'' ΤΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Την Τετάρτη 10 Μαΐου 2023, στις 18.30, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του διακεκριμένου συγγραφέως, κλασσικού Φιλολόγου και Ιστορικού  ΑΝΤΩΝΙΟΥ Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ, με τίτλο:

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ: Οι αποσιωπηθείσες φιλολογικές πηγές για την ελληνική προέλευση των γραμμάτων του» [ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΕΛΑΣΓΟΣ]  

Την εκδήλωση οργάνωσαν:  «Το Αρχείον Πολιτισμού», οι «Εκδόσεις ‘ΠΕΛΑΣΓΟΣ’»,

η «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά (Ε.Γ.Κ.)», η «Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (Ε.Α.Α.Σ)», και ο «Οργανισμός  για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (Ο.Δ.Ε.Γ.)».

Στο πάνελ των ομιλητών ήταν οι κ.κ.

1) Κωνσταντίνος Νιάρχος, Καθηγητής της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών,

2) Πέτρος Ιωαννίδης, Κλασσικός Φιλόλογος, Συγγραφέας, 

3) Ηλίας Ηλιόπουλος, Διδάκτωρ Ιστορίας του Λουδοβικείου Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου Μονάχου   

4) Αντώνιος Αντωνάκος, Συγγραφέας του έργου

Η εκδήλωση άρχισε με τον χαιρετισμό του κ. Ιωάννη Γιαννάκενα, Εκδότη των Εκδόσεων ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’, ο οποίος είπε, περιληπτικά, τα εξής:

«Εγώ θα πω δύο λόγια μόνο, ως εκδότης και θα παραχωρήσω την θέση του συντονιστού στον Γιώργο Λεκάκη, από το «Αρχείον Πολιτισμού», δημοσιογράφο και συγγραφέα. Εκτός από τις Εκδόσεις «ΠΕΛΑΣΓΟΣ», υπάρχουν  και άλλοι  συνδιοργανωτές της εκδήλωσης. Το βιβλίο του κ. Α. Αντωνάκου, που κυκλοφορεί σήμερα σε 2^η έκδοση, αναφέρεται στην Ελληνική Γλώσσα, η οποία είναι δικιά μας, διαχρονική και πάντα μπορεί να μας δίνει φτερά, είναι το υπερόπλο μας. Πολιτισμός για τους Έλληνες χωρίς αλφάβητο και γλώσσα δεν υπάρχει, γιατί ο  πολιτισμός μας βασίζεται πάνω σε αυτά.  Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Λεκάκη  που ανέλαβε να παίξει τον ρόλο του παρουσιαστού και του συντονιστού,  αλλά και όσους συμμετέχουν στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου. Οι «Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’», από το 1985 που υπάρχουν, έχουν ένα σκοπό και μόνο, να αναδείξουν την διαχρονικότητα του Ελληνισμού. Καλή συνέχεια, ευχαριστώ που ήρθατε».

  Στην συνέχεια, τον λόγο πήρε ο συντονιστής της εκδήλωσης, κ. Γιώργος Λεκάκης, ο οποίος είπε ότι το παρουσιαζόμενο βιβλίο κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση, γιατί προστέθηκαν νέα δεδομένα από τον συγγραφέα, κ. Α. Αντωνάκο. Είμαστε πολλοί που υπεραμυνόμεθα της ελληνικής μας γλώσσας, αλλά δεν μιλάμε μεταξύ μας και αυτό μας εμποδίζει να προχωρήσουμε στο «εμείς».

Ακολούθως, ο κ. Γιώργος Λεκάκης άρχισε να καλεί στο βήμα τους προγραμματισμένους ομιλητές :

Πρώτος  κλήθηκε στο βήμα ο Ακαδημαϊκός κ. ΑΝΤΩΝΗΣ  ΚΟΥΝΑΔΗΣ, πρ. Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, ο οποίος είπε:

«Αποτελεί για μένα ιδιαίτερη χαρά και τιμή να μιλήσω για το βιβλίο του κ. Αντωνάκου, το οποίο και έχω προλογίσει. Η γλώσσα μας είναι ύψιστο πολιτιστικό αγαθό, είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με την ταυτότητα, την συνέχεια, την επιβίωση και την προοπτική του  Ελληνισμού. Η γλώσσα είναι υπόθεση όλων μας. Ο κ. Α. Αντωνάκος, στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του, φέρνει πάντα στο φως νέα στοιχεία / τεκμήρια  ιστορικών πηγών, κάποια από τα οποία σκοπίμως είχανε αγνοηθεί  από τους ερευνητές και τα οποία κριτήρια και ιστορικές πηγές στηρίζουν τις απόψεις του, περαιτέρω δε, προχωρούν και σε μεγαλύτερο βάθος. Τις πηγές αυτές ο κ. Α. Αντωνάκος  τις ονομάζει «αποσιωπηθείσες πηγές» .

Υπάρχει μία διχογνωμία, ως προς το αλφάβητο, το οποίο περιέχει και φωνήεντα και σύμφωνα, αν είναι ελληνικό ή φοινικικό (οι οπαδοί του δευτέρου ονομάζονται ‘’φοι­νικιστές’’), όμως ο κ. Α. Αντωνάκος στα βιβλία του αποδεικνύει ότι  το αλφάβητο αυτό είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ και αποτελείται από φωνήεντα και σύμφωνα, ενώ το λεγόμενο ‘’φοινικικό’’ ή ‘’φοινικο – σημιτικό’’, δεν είναι αλφάβητο, αλλά συμφωνογραφικό σύστημα γραφής διότι αποτελείται μόνο από σύμφωνα.

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι στην αρχαία Φοινίκη (που περιελάμβανε τον σημερινό Λίβανο και κάποια εδάφη από την Συρία και το Ισραήλ) είχαν πάει το 3000 π.Χ. οι Πελασγοί, οι οποίοι ήσαν πρωτοέλληνες από την Κρήτη, και εποίκησαν την Φοινίκη. Τα γράμματα τα εφεύραν πρώτοι οι Πελασγοί της Φοινίκης (Πελασγικά – Φοινίκεια) και ο Κάδμος, (γιος του Αγήνορα, βασιλέα της Τύρου, από την  Φοινίκη), τα μετέφερε στην Ελλάδα (Διοδώρου Σικελιώτου – Ιστορία).  Πρώτοι οι Φοίνικες ‘’εις Έλληνας ήγαγον, γείτονες  τε βαρβάρων όντες’’, δηλ. οι ελληνικής καταγωγής Φοίνικες που είχαν γείτονες βαρβάρους

Ένας άλλος αρχαίος συγγραφεύς είναι ο Διονύσιος ο Θραξ, ο συγγραφέας της πρώτης γραμματικής στους ελληνιστικούς χρόνους, η οποία εξεδόθη σε βιβλίο στις αρχές της 10ετίας του 2000. Λέει ότι «μετά τον κατακλυσμόν του Δευκαλίωνος, κανένας από τους διασωθέντες Έλληνες των Φοινικικών  Περιοχών δεν εφύλαξε στην μνήμη την Αρχαία Γραφή, πλην των Πελασγών που διέμεναν στην Φοινίκη  και γειτνίαζαν με βαρβαρικές χώρες» Πρώτοι διδάχθηκαν το αλφάβητο οι Φοίνικες, οι οποίοι, γείτονες όντες των βαρβάρων και έχοντες εμπορικές σχέσεις με την Ελλάδα, επανέφεραν το αλφάβητο στην Ελλάδα, γι’ αυτό και τα γράμματα ονομάστηκαν φοινίκια. Συμφωνεί σε αυτό και ο διάσημος ιστορικός,  Διόδωρος ο Σικελιώτης.

 Πριν εμφανισθούν  τα πρώτα γράμματα  του αλφαβήτου, προϋπήρχαν οι ελληνικές γραφές: η Γραμμική Α(λφα), ή οποία δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί, και η Γραμμική Β(ήτα), η οποία έχει αποκρυπτογραφηθεί από τον  Μάικλ Βέντρις,  Βρετανό αρχιτέκτονα, το 1952. 

Ακριβώς αυτήν την αλήθεια έφεραν σε φως  οι περισπούδαστοι φιλόλογοι και λεξικο­γράφοι, με το περίβλεπτο λεξικό των  HENRY LIDDEL – ROBERT  SCOTT, GREEK – ENGLISH  LEXICON, ENGLISH EDITION , NEW YORK 1897.

Τέλος, όλοι μας , στο μέτρο που μπορούμε θα πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την διαφύλαξη και προαγωγή της Ελληνικής  Γλώσσας, η οποία είναι μητέρα γλώσσα  όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών, οι οποίες είναι κρυπτοελληνικές

Επόμενος ομιλητής ήταν ο Στρατηγός, κ.  ΧΡΗΣΤΟΣ  ΜΠΟΛΩΣΗΣ, ο οποίος είπε τα εξής:

Κυρίες και Κύριοι, εκ μέρους της Ενώσεως  των Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) που έχω την τιμή να εκπροσωπώ, εκφράζω τις θερμές ευχαριστίες μου προς τον Εκδότη αγωνιστή, κ. Ιωάννη Γιαννάκενα για την πρότασή του, η οποία έγινε ομοφώνως δεκτή από το Δ.Σ. της Ενώσεως, να είμαστε συνδιοργανωτές της παρουσίασης του βιβλίου του κ. Αντώνη Αντωνάκου.

 Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, η γλώσσα μας δέχεται παντός είδους επιθέσεις. Αυτής της σκόπιμης και γεμάτης σολοικισμούς διαστρέβλωσης, έρχεται να απαιτήσει την θεραπεία της το παρουσιαζόμενο σήμερα βιβλίο του κ. Αντωνάκου. Εδώ και πολλές δεκαετίες είμεθα μάρτυρες μιας κεκαλυμμένης συστηματικής αντεθνικής κατά της χώρας μας προπαγάνδας, με διαφόρους  προσχηματικούς τρόπους. Η ρήση του ιστορικού Πολυβίου είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ:  «Εν χαλεποίς καιροίς, μέμνησο της γλώσσης» 

Επόμενος ομιλητής ήταν ο κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ KAΡKANIAΣ, Πρόεδρος της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς», ο οποίος είπε τα εξής:  Ο κ. Αντωνάκος  συνεχώς παρουσιάζει νέα στοιχεία, σχετικά με την εξέλιξη της Ελληνικής Γλώσσας. Η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά, της οποίας είμαι Πρόεδρος, υποστηρίζουμε κάθε δράση που έχει σχέση με την Ελληνική  Γλώσσα. Ο κ. Αντωνάκος  έρχεται με το βιβλίο του να παρουσιάσει τεκμήρια για την αντίθετη άποψη και κατά τούτο, το βιβλίο είναι σημαντικό. Το γεγονός ότι παρουσιάζει δεκάδες απόψεις δεκάδων συγγραφέων, μεταξύ αυτών και του Αισχύλου, σχετικά με την προέλευση του Ελληνικού Αλφαβήτου, η έκδοση και το βιβλίο είναι πάρα πολύ σημαντικά.

Έχω εργασθεί πάρα πολλά χρόνια, σχεδόν 30, από το 1990 μέχρι προσφάτως, στην Βουλγαρία. Μου έκανε εντύπωση ότι η 24^η Μαΐου κάθε έτους είναι εθνική εορτή – αργία στην Βουλγαρία, για το κυριλλικό αλφάβητο, για το οποίο οι Βούλγαροι πιστεύουν ότι είναι δημιούργημα Βουλγάρων. Είναι εθνική γιορτή και αργία για το βουλγαρικό αλφάβητο, την γλώσσα και τον πολιτισμό. Αν οι Βούλγαροι είναι περήφανοι και έχουν εθνική εορτή και αργία, τι θα έπρεπε να έχουμε εμείς για το δικό μας το ελληνικό αλφάβητο;;

Επόμενη ομιλήτρια ήταν η κ. Χριστίνα Τόλια, Πρόεδρος του Ὀργανισμού για την Διάδοση της  Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ), η οποία είπε τα εξής:  Σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα χαράς. Αυτή μας η συνάντηση, κατά την δική μου αίσθηση, έχει κύριο σκοπό να φέρει τον συγγραφέα κ. Αντωνάκο σε άμεση επικοινωνία με εμάς. Με ενδιαφέρον και υπομονή διάβασα  την πρώτη έκδοση του βιβλίου του. Είναι φανερή η προσπάθεια του κ. Αντωνάκου  να τεκμηριώνει τις απόψεις του με επιστημονικά επιχειρήματα, προκειμένου να βεβαιώσει και να ενισχύσει κάποια πράγματα. Σήμερα, παρουσιάζουμε αυτό το βιβλίο, για να χαιρετίσουμε την αξιόλογη προσπάθεια του κ. Αντωνάκου να το  δώσει σε εμάς τους Έλληνες και εμείς, με την σειρά μας, με υπερηφάνεια να το διαδώσουμε, όπου μπορούμε και να το έχουμε ένα σοβαρό σύμβουλο στα επιχειρήματά μας, όταν μιλάμε για την εθνική μας γλώσσα. Θερμά συγχαρητήρια στον κ. Ιωάννη Γιαννάκενα, για την άοκνη παρουσία του, αλλά και την προσφορά του στην διατήρηση και στην διάδοση της Ελληνικής  Γλώσσας. Μου έχει δώσει τη εντύπωση, παρόλο που είναι εκδότης, το πρόβλημά του δεν είναι η είσπραξη χρημάτων, αλλά ο πόνος του, το ενδιαφέρον του και οι κουβέντες του, ακόμα και  η δεύτερη έκδοση αυτού του βιβλίου, είναι πως θα κεντρίσει το ενδιαφέρον μας  και κυρίως το φιλότιμό μας να γίνουμε και εμείς πρεσβευτές αυτών των ιδεών.

Επόμενος ομιλητής ήταν ο κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ: Καθηγητής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος  είπε τα εξής:

Οφείλω χάρητας εις  τον καθηγητή, κ. Αντώνιο Αντωνάκο, ο οποίος διέσωσε τις  πηγές και την ιστορία των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου και τα κείμενα του υπό παρουσίασιν βιβλίου έχουν γραφεί με το πολυτονικό σύστημα. Ο κάθε διαφορετικός τονισμός αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της επιστημονικής δεοντολογίας, γνωστού όντος ότι επίορκοι της επιστημονικής αποστολής των, πανεπιστημιακοί κυρίως, υπό την πίεσιν λαοπλάνων πολιτικών, απεμπόλησαν την μόνην ιστορικώς  και επιστημονικώς τεκμηριωμένη  πολυτονική γραφή, όπως αύτη διετυπώθη υπό των Αλεξανδρινών γραμματικών των ελληνιστικών χρόνων. Το βιβλίο  του κ. Αντωνάκου, το οποίον, τόσο με την γραφή του , όσο και με το περιεχόμενό του, επικεντρώνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη  και εστιάζουν την προσοχή του  επί της δομής, αλλά κυρίως και πρωτίστως, επί της προελεύσεως του ελληνικού  αλφαβήτου.

Εντύπωση προκαλεί  ο υπότιτλος του βιβλίου του κ. Αντωνάκου «Οι αποσιωπηθείσες φιλολογικές πηγές για την ελληνική προέλευση των γραμμάτων του Ελληνικού αλφα­βήτου». Η διαπίστωση αύτη  του συγγραφέως  είναι άκρως εντυπωσιακή, αρνητικώς, καθότι υπάρχουν, κατά την μαρτυρία του,  δήθεν  ‘’επιστήμονες‘’ επιλήσμονες της  διεθνώς κρατού­σης  επιστημονικής  ερευνητικής  δεοντολογίας, οι οποίοι ‘’χρήμασιν, τις οίδε ο Κύριος’’,  τεχνηέντως και  τμηματικώς παραβλέπουν, εξ αιτίας της ανιάτου επιστημονικής μυωπίας των,  την ακλόνητη επιστημονική θεμελίωση  του καθαρώς ελληνικοτάτου αλφαβήτου.  όπως ορθώς τονίζει ο κ. Αντωνάκος, του λόγου αυτού θεμελιωμένου επιστημονικώς δι’  επιχειρημάτων  υπό διεθνώς αποδεχομένων επιστημόνων καθηγητών. 

Επί των ανωτέρω, εν πάση δυνατή συντομία εκτεθέντων επιχειρημάτων, θεμελιω­μένων επί της Πλατωνικής διαλεκτικής και της Αριστοτελικής συλλογιστικής διαδικασίας,   δι’ ων τεκμαίρεται το αληθές και απορρίπτεται το ψευδές, αγόμεθα εις την τοπικήν κρίσιν και  απόφανσιν, ότι το ελληνικότατον αλφάβητον, ως πρωτογενής δύναμις, δεν αμφισβητείται, τουλάχιστον επιστημόνικώς. Είναι ηλίου φαεινότερον, όπως τονίζει ο κ. Αντωνάκος, ότι έτερες σκοπιμότητες οδηγούν τους αρνητές της ελληνικότητος του Αλφα­βήτου, οι οποίες σκοπεύουν εις την μετάλλαξη του είναι, του μοναδικού παγκοσμίως ελληνικοτάτου πνευματικού θησαυρού, εις κίβδηλο νόμισμα εξαγοράς συνειδήσεων  και παραχαράξεων της καθόλου οντολογικής δομής του ελληνισμού, ως  παγκοσμίου αξίας

Επόμενος ομιλητής ήταν ο κ. ΠΕΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Κλασσικός Φιλόλογος, Συγγραφέας, ο οποίος είπε τα εξής:

Η ελληνική γλώσσα αφορά την  ταυτότητα, την συνείδηση και τους κοινούς αγώνες του Ελληνισμού. Η ελληνική γλώσσα, όσο και αν κλυδωνίζεται, ΔΕΝ καταποντίζεται.  Είναι κοινό κτήμα, γιατί συνδέεται με την συνέχεια, την επιβίωση και την προοπτική του Ελληνισμού.  Το παρόν γλωσσοπόνημα είναι μία μελέτη που εξετάζει όλες τις αποσιωπηθείσες φιλολογικές πηγές, για την ελληνική προέλευση των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου και αποδει­κνύει,  με πηγές,  την ελληνικότητα της πόλεως Φοινίκης, του Φοίνικος και του Κάδμου, ο οποίος συνέβαλε στον επαναπατρισμό του παλαιού ελληνικού αλφαβήτου, του αρχαίου πελασγικού, στην ηπειρωτική Ελλάδα, ένα γεγονός, το οποίο οι ίδιοι είχαν απολέσει με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. Από την εξέταση των κειμένων προκύπτει ότι: α)  η γραφή των Φοινίκων προσαγορεύεται ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ, εφόσον αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι πρόκειται για προκατακλυσμιαία Πελασγική γραφή

β) Υπάρχει ταυτοσημία των όρων Πελασγικά, Φοινίκια ή Φοινικήια, Καδμήια Γράμματα

 Οι Φοινικολάγνοι  δέχονται μόνο την πρώτη αρχή / εικασία του Ηροδότου (ως εμοί δοκέει),  γιατί αυτή τους εξυπηρετεί. Υποστηρίζουν την εικασία και όχι την βεβαιότητα, διότι ο Ηρόδοτος, όταν θέλει  να μιλήσει αντικειμενικά και με βεβαιότητα λέει «ΩΣ καταφαίνεται εμοί». Αποστομωτική απάντηση για το ότι τα Καδμήια γράμματα είναι ελληνικά δίνουν οι έγκριτοι λεξικογράφοι  και διαπρεπείς φιλόλογοι H. LΙDDELL και

 S. SCOTT., λήμμα ΚΑΔΜΟΣ, σελ..555, στο Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης.

 Αποδεικνύεται ότι τα Ελληνικά γράμματα είναι κλιτά, μονόπτωτα και όχι άκλιτα, όπως υποστηρίζει η άλλη πλευρά,

Οι σημιτοφύλακες επιβάλλουν ως πρώτο γράμμα το Αλεφ (=βόδι) και δεύτερο το Μπετ (= σπίτι). Εμείς ιεραρχικά έχουμε ως πρώτη βασική αρχή την οικογένεια, τον οίκο, μετά έχουμε την γυναίκα (την γυνή) και τρίτο έχουμε το βόδι.

Το βιβλίο έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό που υπάρχει σχετικά με την προέλευση του ελληνικού  αλφαβήτου.  Με το πόνημα αυτό διαλύονται οι φόβοι και η ανησυχία, μήπως εκείνα που μαθαίνουμε, σήμερα αναγκασθούμε να τα απομάθουμε αύριο, ως πλημμελώς έχοντα.

Επόμενος ομιλητής ήταν ο κ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ  ΗΛΙΑΣ, Διδάκτωρ Ιστορίας Λουδοβικείου, Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου Μονάχου, ο οποίος είπε τα εξής: Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστος από τον πολιτισμόν αυτού, από το χωρικό του περιβάλλον  και την χωρικήν κληρονομίαν του.  Εάν, παρά τοις ανθρώποις, η γνώσις είναι συσσωρευτική, εάν η παράδοσις δύναται να μεταδοθεί από γενεάς εις γενεάν,  είναι διότι η κληρονομία δεν φέρεται μόνον δια της βιολογικής και γενετικής δομής μας, αλλά μεταφέρεται επίσης δια της συντεταγμένης γλώσσης μας, η οποία είναι ζώσα ιστορία.

‘Όμως, υπάρχουν παράλληλα και οι δυνάμεις αποδομήσεως ενός έθνους, το οποίον έχει ένα ηρωικό και ιστορικό περιβάλλον. Τις δυνάμεις αυτές οι σύγχρονοι Αμερικάνοι στοχαστές  αποκαλούν ‘’cultural marxism’’ και ένας από τους στόχους τους είναι και η γλώσσα του έθνους που θέλουν να αποδομήσουν . Λένε ότι  «Η γλώσσα είναι φασιστική», διότι εξαναγκάζει τον ομιλητή να ‘’καλουπώνει’’ τον λόγο του εντός μίας συγκεκριμένης μορφής σκέψεως και εκφράσεως. Επειδή η ιστορία είναι η  γλώσσα και η γλώσσα είναι φασιστική , άρα ο ανθρώπινος πολιτισμός , ως ανθρώπινο φαινόμενο, είναι φασιστικός,  άρα πρέπει να τον διαλύσουν. Έτσι δημιούργησαν την  Post Human Era [= Μετά – Ανθρώπινη Εποχή], η πρώτη ‘’εφαρμογή’’ της οποίας  έγινε με τον βομβαρδισμό της Σερβίας ,από τις 24 Μαρτίου έως τις 10 Ιουνίου του 1999. Ο απώτερος σκοπός της ήταν η δημιουργία ενός εγκοσμίου  όντος, το οποίο θα ήτο απηλλαγμένον εφεξής από πάσης ταυτότητος ,όχι μόνον εθνικής, αλλά και  ταυτότητος βιολογικού φύλου,  και ο νοών νοείτω.

      Στην πατρίδα μας στοχοποιήθηκε η εκπαίδευση,  εκ συστήματος δολίου, δολίως, υπούλως και μεθοδικώς, ευθύς εξ αρχής   υπό του επικρατούντος  τροτσκιστικού  καθεστώτος του 1974 (Μεταπολίτευση), με τις ολέθριες δολοφονικές παρεμβάσεις κατά τις ελληνικής γλώσσης, της δολίως, ψευδώς και υπούλως καλούμενης «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Και δεν αρκέσθηκαν στην εξόντωση και στον βιασμό της γλώσσας μας,  έπαιξαν το αυτό και εις βάρος και  της Ιστορίας μας. Ο ‘’Συνωστισμός  της Σμύρνης’’ της Μαρίας Ρεπούση ήταν η κορυφής της κορυφής του παγόβουνου. Τα σχολικά βιβλία όλων των βαθμίδων στάζουν από παντού το δηλητήριο του εθνομηδενισμού και της εκχωρήσεως. Εμείς, ως πατριωτικώς σκεπτόμενοι, γνωρίζωμεν καλώς ότι :

« χρωστάμε  σε αυτούς που θα΄ρθούνε, θα περάσουν , κριτές,

θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί. 

(Κωστής Παλαμάς,’’ Δωδεκάλογος του Γύφτου’’)

    Η εκδήλωση έκλεισε με μία σύντομη ομιλία . εν είδη επιλόγου, του συγγραφέως του  βιβλίου, κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ  ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ, για το υπό παρουσίαση βιβλίο του.

Ο κ. Αντωνάκος  ευχαρίστησε όλους τους προηγούμενους ομιλητές και είπε τα εξής:

«Ένα βιβλίο σαν και αυτό δεν είναι εύκολο ούτε να γραφεί, ούτε να εκδοθεί. Ο μεν εκδότης  πρέπει να έχει ελληνική ψυχή  για να το εκδώσει, όπως  ο κ. Γιαννάκενας. Και επίσης, δεν είναι πολύ εύκολο να γραφεί, διότι θέλει πολύ κόπο, πολύ μόχθο και φυσικά, να ψάξεις μέσα στις πηγές, να βρεις μέχρι και την τελευταία πηγή που θα τεκμηριώσει όλα αυτά τα οποία πιστεύεις. Επιπλέον, το βιβλίο (μου) αυτό  αποκαλύπτει την ηθελημένην  αποσιώπηση, την διαστρέβλωση, και την παραποίηση, με μορφή προπαγάνδας, όσον αφορά την περίπτωση του λεγομένου «σημιτο-φοινικικού αλφαβήτου», από προηγούμενους συγγραφείς.  Πήγαν, βέβαια, να μας το επιβάλλουν οι Φοινικιστές (όπως ονομάζονται οι θιασώτες του σημιτο-φοινικικού αλφαβήτου), ότι αυτό το πήραμε εμείς οι Έλληνες, αλλά δεν ήταν τίποτε άλλο από συμφωνογραφικό σύστημα γραφής διότι αποτελείται μόνο από σύμφωνα, αρκετά από τα οποία προϋπήρχαν ήδη στις γραφές. 

Το αλφάβητο με τα 16 γράμματα, (10 φωνήεντα και αρκετά από τα σύμφωνα) είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ και οι ανασκαφές έφεραν στο φως πολλά σύμβολα που λένε ότι τους πήραμε και τα οποία βέβαια προϋπήρχαν : 1) Η πρώτη ονομασία που έδωσαν στα γράμματα αυτά ήταν ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ (από τον λαό που τα είχε φέρει ), 2) ΦΟΙΝΊΚΙΑ ή Φοινικήϊα  ,(επειδή ο  λαός αυτός διέμενε στην Φοινίκη),  και 3) Καδμήια, αναφερόμενα στον ΚΑΔΜΟ, τον γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, ο οποίος  τα (επαν)έφερε στην κυρίως Ελλάδα».

Και ο κ. Αντωνάκος έκλεισε την ομιλία του λέγοντας:

«Οι αρχαίοι είχαν όλες τις πηγές όταν θίγανε το θέμα της γλώσσης. Ανέφεραν τις διάφορες εκδοχές, μία προς μία, αλλά τις ανέτρεπαν με επιχειρήματα και έφθαναν στο τέλος σε αυτό που ήθελαν να πουν.  Αυτά που είπαμε εμείς σήμερα ΑΠΟΣΙΩΠΟΝΤΑΙ (από τους Φοινικολάγνους). Χρειάζεται  έρευνα και πίστη στην αλήθεια ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΈΛΟΣ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΘΑ ΛΆΜΨΕΙ».

 

                                                                       ΘΩΜΑΪΣ   ΠΑΡΙΑΝΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΗΣ 1ης ΙΟΥΝΙΟΥ 1973 - Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ Γ΄ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ ΤΗΣ 24ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 : ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Γ.ΜΑΤΘΑΙΟΥ και ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ * Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ  Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ * Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και τοτ. 210 3638435 www.hellasbooks.gr και:

 https://ekdoseispelasgos85.blogspot.com/ 

email:acroceramo@hellasbooks.gr facebook: ΠΕΛΑΣΓΟΣ – ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

Το νέο βιβλίο που γράφτηκε από τον συγγραφέα Μάνο Χατζηδάκη και τον φοιτητή Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων Νίκο Ματθαίου και επιλογίζει ο τελευταίος εν ζωή Υπουργός των Κυβερνήσεων Γ. Παπαδοπούλου ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ. Διαβάστε παρακάτω:

Ὅλους μας ἔχουν μάθει ὅτι ἡ «Μεταπολίτευση» εἶναι ἕνα ἱστορικό γεγονός πού συνέβη στίς 24 Ἰουλίου 1974, ὅταν ἡ “χούντα” Ἰωαννίδη κατέρρεε καί παρέδιδε ἄνευ ὅρων τήν ἐξουσία στούς παλαιούς πολιτικούς. Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα; Ὁ ἴδιος ὁ ὅρος «Μεταπολίτευση» τό διαψεύδει. Ὁ ὅρος εἶναι συνδεδεμένος μέ τήν ἀλλαγή, τήν πολιτική ἀνανέωση, τήν θεσμική, πολιτειακή καί πολιτική ἀνακαίνιση. Ὑπῆρξε τίποτε ἀπό αὐτά στίς 24 Ἰουλίου 1974, ὅταν ἁπλά ἐπέστρεφε ὁ ἴδιος, παλαιός πολιτικός κόσμος ποῦ κυβερνοῦσε κατά τήν προαπριλιανή περίοδο; Ἤ μήπως αὐτό ἀποκαλεῖται ἁπλῶς «Παλινδρόμηση»; Καί πότε ἄραγε πῆγε νά πραγματοποιηθεῖ μία ἀληθινή Μεταπολίτευση σέ αὐτόν τόν τόπο;
Ἡ παροῦσα ἐργασία ἔχει σκοπό νά ἀποκαλύψει ὅλο τό ἱστορικό, τήν οἰκοδόμηση καί τήν ἐξέλιξη τῆς ἄγνωστης σχεδόν σέ ὅλους Μεταπολιτεύσεως τῆς 1ης Ἰουνίου 1973.

Τό Α’ Μέρος ἔχει τίτλο: «ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: Ἡ πορεία πρός τήν Πολιτικοποίηση 21/4/1967 - 31/5/1973».
Σέ αὐτό, ἀναλύεται ὁλόκληρο τό πολιτικό πρόγραμμα τῆς 6ετίας Παπαδοπούλου. Ὅλη ἡ ἄγνωστη πορεία τῆς πολιτικοποιήσεως τοῦ καθεστῶτος, ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα, μέχρι τήν παραμονή τῆς Μεταπολιτεύσεως πού ὁ ἴδιος ἐμπνεύστηκε. Ὁ ἀναγνώστης θά μάθει ὅλα τά ἀπόρρητα σχέδια, τά χρονοδιαγράμματα, τά ἐξελικτικά μέτρα, τόν τρόπο συντάξεως καί τήν Πολιτεία πού ἐγκαθίδρυε τό Σύνταγμα τοῦ 1968, τό ὁποῖο ἀναλύεται σχεδόν ἄρθρο πρός ἄρθρο, τό Δημοψήφισμα τῆς 29ης Σεπτεμβρίου 1968, τό θεσμικό πλαίσιο, τίς ὑποδομές, τό πολιτικό παρασκήνιο, τούς ἀνανεωτικούς θεσμούς ὅπως ἡ Συμβουλευτική Ἐπιτροπή, τήν συγκρότηση τοῦ Ε.ΠΟ.Κ. ὡς κινήματος ἀναδείξεως τῶν νέων κομμάτων, τίς προσπάθειες γιά ἕναν νέο πολιτικό βίο καί πώς τελικά ὁδηγηθήκαμε στήν Μεταπολίτευση τῆς 1ης Ἰουνίου 1973.

Τό Β’ Μέρος ἔχει τίτλο: «1η ΙΟΥΝΙΟΥ 1973: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: Πώς θεμελιώθηκε ἡ Γ’ Ἑλληνική Δημοκρατία 1/6/1973 - 24/11/1973».
Σέ αὐτό, ἀναλύονται ἀρχικῶς οἱ σχέσεις τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου μέ τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο Β’ καθ’ ὅλη τήν προηγού-μενη 6ετία καί ἐξηγοῦνται οἱ λόγοι πού ὁδήγησαν τόν πρῶτο στήν Πολιτειακή Μεταβολή. Κατόπιν, ἀναλύεται ὁλόκληρη ἡ ἔκταση καί τό Χρονοδιάγραμμα τῆς εὐρείας αὐτῆς Μεταπολιτεύσεως. Ἀποκαλύπτεται ὁ τρόπος συντάξεως τοῦ νέου πολιτεύματος, ἀναλύονται ἄρθρο πρός ἄρθρο ὅλες οἱ καινοτομίες τῆς πρωτότυπης Προεδρικῆς Δημοκρατίας πού ἐγκαθίδρυε τό Ψήφισμα τῆς 15ης Ἰουνίου 1973 καί παρουσιάζονται ἡ ἐπικύρωσή του μέ τό Δημοψήφισμα τῆς 29ης Ἰουλίου 1973, ἡ ἐκλογή τοῦ Παπαδόπουλου ὡς πρώτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἡ Γενική Ἀμνηστία, τό πολιτικό πρόγραμμα, τά ἀπόρρητα σχέδια, τό πολιτικό παρασκήνιο, οἱ κινήσεις τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ἡ ὀργάνωση τῶν νέων πολιτικῶν κομμάτων, τό πώς ἐπελέγη ἡ πρωθυπουργία Μαρκεζίνη, ἡ ὁρκωμοσία πολιτικῆς Κυβερνήσεως, ἡ ὀργάνωση τοῦ νέου πολιτικοῦ βίου μέσα ἀπό τά ἀπόρρητα ἔγγραφα τῆς Προεδρίας, ὁ σχεδιασμός καί ἡ ἡμερομηνία διεξαγωγῆς ἐκλογῶν καί τό πώς θά ἦταν ὁ νέος πολιτικός βίος μετά ἀπό αὐτές.

Τό Γ’ Μέρος ἔχει τίτλο: «24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Η ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ: Πώς νοθεύτηκε ἡ Γ’ Ἑλληνική Δημοκρατία 25/11/1973 – 6/3/1986».
Σέ αὐτό, περιγράφεται πώς ἡ Ἀποστασία τῆς 25ης Νοεμβρίου 1973 ἀνέτρεψε τήν Μεταπολίτευση τῆς 1ης Ἰουνίου, γιατί τό καθεστώς Ἰωαννίδη ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς 21ης Ἀπριλίου καί πώς ἡ 24η Ἰουλίου 1974 ἀποτελεῖ νομική συνέχεια τοῦ Ἰωαννιδικοῦ καθεστῶτος. Κατόπιν ἀναλύεται γιατί ἡ “Μεταπολίτευση” τῆς 24ης Ἰουλίου ἀποτελεῖ στήν οὐσία Παλινδρόμηση στόν παλαοκομματισμό καί παρουσιάζονται τό διπλό συνταγματικό πραξικόπημα πού διαπράττει, τό νομικό καί δικαστικό πραξικόπημα μέ τό ὁποῖο ἐξουδετερώνει τούς ἀντιπάλους της, τό ἄσκοπο ἐπαναληπτικό Δημοψήφισμα, ὁ τρόπος συντάξεως τοῦ Συντάγματος 1975/86 καί ἡ σύγκρισή του μέ τό Σύνταγμα 1968/73 (διαφορές καί ὁμοιότητες), ἐνῶ γίνεται σύγκριση προγραμμάτων καί ἀναδεικνύεται ἡ πολιτική, θεσμική, ἀναπτυξιακή καί πολιτιστική ὀπισθοδρόμηση κ.ἄ.

Εὐελπιστούμε πώς τό παρόν ἔργο συμβάλλει ὄχι μόνο στήν ἀποκατάσταση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας γιά μία ἄγνωστη, ἀλλά ἄκρως ἐνδιαφέρουσα πτυχή τοῦ πολιτικοῦ μας βίου.
Ἐπιθυμούμε νά συμβάλλει καί ὡς πηγή ἐμπνεύσεως γιά τόν σύγχρονο Ἕλληνα. Ἡ ἀνάπλαση τοῦ πολιτικοῦ μας βίου, εἶναι σή-μερα πιό ἐπίκαιρη ἀπό ποτέ. Καί μέ ἔκπληξη θά ἀνακαλύψει ὁ ἀναγνώστης ἕνα ἀπίστευτα ἐπίκαιρο καί ἀνεξερεύνητο ἐθνικό πολιτικό/πολιτειακό σχέδιο, τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά λειτουργήσει σήμερα μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία ὡς πρότυπο, μέ τίς ἀπαραίτητες βεβαίως ἀναπροσαρμογές λόγω τῆς χρονικῆς ἀποστάσεως.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ