ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2011 : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΚΙΜΩΝ ΜΠΟΛΑΝΟΣ» ΤΟΥ ΑΠ.ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

11.05.2011: Αθανάσιος Κόρμαλης, Σαράντος Καργάκος και Γιάννης Γιαννάκενας παρουσίασαν το βιβλίο.

11.05.2011: Οι συγγενείς του Κίμωνος Μπολάνου. Δεύτερη από αριστερά η κόρη του, Ελένη.

11.05.2011: Ο Δημήτρης Περδίκης, πρόεδρος της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου.

11.05.2011: Ο συγγραφέας Απόστολος Παπαθεοδώρου βραβεύθηκε για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα.

11.05.2011: Ο Γιώργος Ζάχος, ανιψιός του Κίμωνος Μπολάνου.

Ο Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ Αθηνών) και η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου (ΚΑΒΗ) παρουσίασαν το βιβλίο του συγγραφέως, Απόστολου Παπαθεοδώρου, με τίτλο «Κίμων Μπολάνος: Ο Χιμαριώτης μικρός Οδυσσέας και Μακρυγιάννης» την Τετάρτη 11 Μαΐου και ώρα 7:30 μ.μ. στην αίθουσα «Δαίδαλος» του Ελληνοβρετανικού Κολεγίου (Ρεθύμνου 1α, παραπλεύρως Αρχαιολογικού Μουσείου) στην Αθήνα. Το έργο παρουσίασαν οι Αθανάσιος Κόρμαλης (δικηγόρος-συγγραφέας) και Σαράντος Καργάκος (ιστορικός-συγγραφέας). Την εκδήλωση συντόνισε ο εκδότης του βιβλίου Ιωάννης Γιαννάκενας, ενώ παρευρίσκετο και η κόρη του (μακαρίτη πλέον) Κίμωνος Μπολάνου, Ελένη, η οποία ήρθε ειδικά από την Αμερική γι’ αυτόν τον λόγο.

Την εισαγωγή για το βιβλίο, τον συγγραφέα Απόστολο Παπαθεοδώρου και τον Σαράντο Καργάκο ως εκπαιδευτικούς και τον Αθανάσιο Κόρμαλη, έκανε ο παρουσιαστής Ιωάννης Γιαννάκενας και κάλεσε στο βήμα τον συνδιοργανωτή της εκδήλωσης Δημήτρη Περδίκη, Πρόεδρο της ΚΑΒΗ, και την Ελένη Μπολάνου για ένα σύντομο χαιρετισμό.

Ο κ. Περδίκης εξέφρασε την χαρά του για την παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο στηρίχθηκε στα χειρόγραφα του Κίμωνος Μπολάνου. Στον ίδιο τα έδειξε για πρώτη φορά ο συγγραφέας του βιβλίου, κ. Παπαθεοδώρου, πριν ακόμα αυτό εκδοθεί από τις εκδόσεις «Πελασγός». Ο Κίμων Μπολάνος ήταν ο κλασικός τύπος του Έλληνα που, ενώ ξενιτεύεται, ποτέ δεν ξεχνάει την γενέτειρα. Δυστυχώς, ο Κίμων Μπολάνος «έφυγε» από κοντά μας, πριν να δει το βιβλίο του να εκδίδεται.

Η Ελένη Μπολάνου, που πήρε τον λόγο στην συνέχεια, ευχαρίστησε τον κόσμο και είπε ότι το όνειρο του πατέρα της ήταν να δει την Βόρειο Ήπειρο ελεύθερη, ενώ η καρδιά του ήταν πάντοτε στην Χειμάρρα. Oι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Θα πάμε στην Χειμάρρα να δούμε το μέρος που γεννήθηκες και τους δρόμους που περπάτησες». Και η κ. Μπολάνου πρόσθεσε: «Εύχομαι το όνειρό του που δεν πρόλαβε να το δει, να το δούμε εμείς μαζί να γίνεται πραγματικότητα».

Ακολούθως ο λόγος δόθηκε στον δικηγόρο και συγγραφέα Αθανάσιο Κόρμαλη, ο οποίος είπε εν συντομία τα εξής: «Η ιστορία της Χειμάρρας χάνεται στα βάθη των αιώνων, όπως φαίνεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα που υπάρχουν στην περιοχή. Ο Κίμων Μπολάνος διηγείται και αυτός ένα μέρος της ιστορίας της Χειμάρρας και του Ελληνισμού εντός και εκτός συνόρων (σαν μικρές Οδύσσειες), όπως την έζησε ο ίδιος: ιταλική και γερμανική Κατοχή, Αντίσταση, η μετάβασή του στην Ελλάδα, η ένταξή του στην Στρατιωτική Αστυνομία, τα ταξίδια του στο εξωτερικό, η μετάβασή του σε Καναδά και ΗΠΑ. Ο παλιός του Γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Ζωγράφου (και συγγραφέας του βιβλίου) Απόστολος Παπαθεοδώρου φρόντισε να τα καταγράψει, όπως και στα άλλα του βιβλία με ελληνοπρεπή θέματα, κόντρα στις προσπάθειες των σημερινών πρακτικών και πολιτικών για κατάργηση της ελληνικής ιστορίας και την απάλειψη της εθνικής μνήμης. Το βιβλίο του αυτό βοηθάει στην ιστορία του Ελληνισμού και την καταγραφή της μετανάστευσης του ελληνικού στοιχείου σε όλα τα μέρη της Γης. Μέσα από τα γεγονότα που επιλέγει για το ημερολόγιό του και τις σημειώσεις του, ο Κίμων Μπολάνος δείχνει ένας απλός, ηθικός και εθνικά ευαίσθητος άνθρωπος. Έχει λόγο σύντομο, στην χειμαρριώτικη διάλεκτο, αρχαίο ελληνικό όνομα, (όπως και πολλοί Βορειοηπειρώτες) και η επιλογή των θεμάτων, των ονομάτων και φωτογραφιών του είναι ενδιαφέρουσα. Η επιμέλεια του κειμένου έγινε από τον συγγραφέα κ. Παπαθεοδώρου. Τα βιβλία αυτού του τύπου αποτελούν βραδυφλεγείς βόμβες κατά της εκ συστήματος λήθης των ιστορικών γεγονότων και σ’ αυτό έγκειται και η αξία τους, γιατί είναι ό,τι χρειάζεται αυτή την στιγμή ο τόπος μας».

Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Θα ήθελα η αίθουσα αυτή να είναι γεμάτη από νέα παιδιά, για να μπορέσω να τους πω: «Παιδιά, διαβάστε αυτό το βιβλίο, δεύτε λάβετε φως». Περνάμε δύσκολες ημέρες στη πατρίδα μας. Αλλά και οι άνθρωποι που έζησαν έξω από τα όρια τα εδαφικά πέρασαν από σαράντα κύματα, αλλά δεν λύγισαν. Ειδικά, οι Ηπειρώτες μετανάστες, οι οποίοι υπήρχαν μέχρι και στις Ινδίες, όπου πρόκοψαν και εκεί. Ο ίδιος συνάντησα έναν Βορειοηπειρώτη ταξιτζή στην Λυόν, ο οποίος τον βοήθησε να βρει έναν φίλο του και αρνήθηκε να του πάρει χρήματα. Το επίθετο της συζύγου του Κίμωνος Μπολάνου ήταν Διαμαντάκου και καταγόταν από την περιοχή της Ηπείρου, ένα από τα πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν την στενή σχέση που είχε η Ήπειρος με την Μάνη. Υπάρχει μία στενή σχέση ανάμεσα στην Χειμάρρα της Ηπείρου και στην Χειμάρρα της Μάνης (γλώσσα, πολεμικό ήθος), πράγμα που είχε ξαφνιάσει στα χρόνια του πολέμου τους Μανιάτες στρατιώτες που βρέθηκαν στην Χειμάρρα. Ο Κίμων Μπολάνος υπήρξε τυχερός γιατί μπόρεσε να ξαναγυρίσει στην Χειμάρρα με την δική του οικογένεια. Ο λόγος του και η ζωή του έχουν την απλότητα του μεγαλείου και το μεγαλείο της απλότητας. Μέσα στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται ένας άνθρωπος ανεξίκακος, φιλόπατρις, τίμιος στις συναλλαγές του και εργατικός. Είχε άμεση επαφή με την εργατική ζωή ζώντας στην πατρική του οικογένεια, η οποία είχε μια σχετική ευημερία, σε σύγκριση με τα στερεότυπα της εποχής. Ζούσε και αυτός με την λαχτάρα της λευτεριάς και ήθελε να προσφέρει για την πατρίδα του. Τον βλέπουμε να συμμετέχει στην ταξιαρχία Ρίμινι, η οποία έγραψε σελίδες δόξας. Επίσης, είχε γλωσσομάθεια, πράγμα σπάνιο για την εποχή του. Εκτός από τα Ελληνικά και τα Αλβανικά, είχε μάθει τα Γαλλικά, γνώριζε και κάποια Ιταλικά και, λόγω των σχέσεων που είχε με Αμερικανούς αξιωματικούς, είχε αρχίσει να μαθαίνει και τα Αγγλικά. Και ενώ μπορούσε να εξασφαλίσει δουλειά στην Ελλάδα, πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς: Καναδάς πρώτα και μετά ΗΠΑ, όπου ασχολείται με ασφάλειες τόσο ευσυνείδητα, ώστε έτυχε τιμητικών διακρίσεων από την εταιρεία του. Το μήνυμα της εργατικότητας και της τιμιότητας το έδωσε και στα παιδιά του και τους άφησε ένα τίμιο όνομα, το οποίο θεωρείται ένα πολύτιμο αγαθό. Από την αρχή, ως το τέλος της ζωής του, ο Κίμων Μπολάνος «είχε πάρει το μονοπάτι του καλού ανθρώπου», κατά μία έκφραση των Ινδιάνων της Αμερικής».

Στην συνέχεια έγινε η απονομή τιμητικής πλακέτας στον Απόστολο Παπαθεοδώρου από τον Γεώργιο Παυλάκο (εκ μέρους του ΟΔΕΓ), για την μέχρι τώρα προσφορά του στα ελληνικά γράμματα και την διάδοση της ελληνικής γλώσσας. Επίσης ο ΟΔΕΓ ανακήρυξε τον κ. Παπαθεοδώρου επίτιμο μέλος. Ακολούθως ο λόγος δόθηκε στο ακροατήριο, σε κάποιους που ήθελαν να σχολιάσουν. Εδώ ο κ. Καργάκος επισήμανε ότι τα κρατικά βραβεία δίνονται «αβέρτα-κουβέρτα» από τις παρεούλες, σε στυλ «εσύ θα τιμήσεις σήμερα εμένα, εγώ αύριο εσένα». Σε μια τέτοια βράβευση που έγινε πρόσφατα, αγνοήθηκε το έργο του κ. Παπαθεοδώρου. Και ρώτησε: «Ποιος νομίζετε ότι θα γράψει για τον Κίμωνα Μπολάνο; Θα γράψει η «Καθημερινή», η «Ελευθεροτυπία», οι εφημερίδες του Συγκροτήματος (Λαμπράκη); Ξεχάστε το. Ο «Κίμων Μπολάνος», αν θα διακριθεί, θα διακριθεί από εσάς, αφού θα πάρετε το βιβλίο αυτό και θα το δώσετε στα παιδιά σας και στα εγγόνια σας. Εάν θέλετε να έχετε παραδείγματα σωστά, πάρτε παράδειγμα τον άνθρωπο αυτόν που, ενώ θα μπορούσε να ζει άνετα εκεί που πήγε έζησε στο εξωτερικό με την νοσταλγία της πατρίδας. Η κόρη του τον έπεισε αυτά τα οποία έλεγε να πάρουν γραπτή μορφή για να έχουμε, τηρουμένων των αναλογιών, έναν νεώτερο Μακρυγιάννη».

Τελευταίος ομιλητής, εκτός προγράμματος, ήταν ο Χειμαρριώτης και ανιψιός του Κίμωνος Μπoλάνου (ο παππούς του και η μητέρα του Κίμωνα ήταν αδέλφια) Γιώργος Ζάχος, ο οποίος αναφέρθηκε στις συγγενικές σχέσεις και στους κοινούς αγώνες Χειμαρριωτών και Μανιατών για την Ελλάδα. Μιλώντας για τον Κίμωνα Μπολάνο είπε ότι ο πατέρας του Νέστορας Μπολάνος έχει εργαστεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Γαλλία και είχε, κατά κάποιο τρόπο, εξευρωπαϊστεί και ήταν «χαμηλών τόνων, το ίδιο και ο Κίμωνας». Αλλά στον δυναμισμό τον αντικαθιστούσε η Ελένη (η σύζυγός του), μία ηρωίδα γυναίκα, η οποία έκανε τα καθήκοντα και του άνδρα και της γυναίκας: εργατική, κοινωνική, με τα όλα της. Το 1924, ο Αλβανικός Στρατός επιτέθηκε στις γυναίκες της Χειμάρρας. Ήτανε Σεπτέμβριος που μαζεύανε τα σταφύλια. Οι Αλβανοί ήθελαν να καταργήσουν τα προνόμια της Χειμάρρας. Τους άνδρες τους αποκλείσανε σε μία μάνδρα και οι γυναίκες πήγαν μόνες τους στα χωράφια, οργανωθήκαν μόνες τους και τις πυροβόλησε ο Αλβανικός Στρατός. Σκότωσε δύο γυναίκες και πλήγωσε σοβαρά και την θεία Ελένη. Αργότερα, το ‘40, πέρασε ένας Ιταλός στρατιώτης, παρενόχλησε ερωτικά δύο κορίτσια, είχε ένα ξύλο η θεία Ελένη, του ρίχνει μερικές. Όντως η οικογένεια του Κίμωνα ήταν σχετικά εύπορη γιατί όλα τα μέλη εργάζονταν με όλες τους τις δυνάμεις, για το σπίτι τους και η θεία Ελένη φρόντιζε για τα πάντα.

Μεταξύ των παρευρισκομένων, εκτός από τους προαναφερθέντες ήταν επιφανείς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, όπως ο Πρόεδρος της Ένωσης Χειμαρριωτών και πολιτικός πρόσφυγας Φρέντυ Μπελέρης και ο πολιτικός πρόσφυγας Άγγελος Κοκαβέσης, οι υποσθέντες διώξεις από το καθεστώς του Χότζα Κώστας Κυριακού και Ανδρέας Μαρτίνος κ.α. Επίσης παρευρέθησαν και ο τέως Πρόεδρος της ΣΦΕΒΑ και στενός συνεργάτης του αείμνηστου Σεβαστιανού Θεόδωρος Φαλτσέτας, ο Κώστας Μάρης τέως Πρόεδρος του Συλλόγου Βορειοηπειρωτών, ο διαπρεπής ιστορικός Αχιλλέας Λαζάρου, ο πρώην Σχολάρχης Ιωάννης Δολιανίτης, ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων Θαλής Μυλωνάς, οι εκδότες Ιωάννης Μενούνος και Θεόδωρος Μπινιχάκης κ.α.

http://www.metopo.gr/article.php?id=4864