 10.05.2014: Ο Ιωάννης Γιαννάκενας μαζί με τους λογοτέχνες Δημήτρη Καλαμβάλη, Νίκο Καρρά και Ελίνα Μαστέλλου-Γιαννάκενα. |
 Ο Δημήτρης Λαζογιώργος - Ελληνικός σε μία από τις τελευταίες φωτογραφίες του. |
Το Σάββατο 10 Μαΐου 2014, στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Πελασγός» «Η
αλληλεγγύη των φίλων» (Χαρ. Τρικούπη 14), πραγματοποιήθηκε νέο
«πνευματικό αντάμωμα» για να τιμηθεί η μνήμη του συγγραφέα Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού.
Φίλοι του συγγραφέως, οι οποίοι ευτύχησαν να τον γνωρίσουν προσωπικά,
να συνδεθούν οικογενειακά και να συνεργασθούν μαζί του, όπως ο εκδότης
Ιωάννης Γιαννάκενας, οι ιστορικοί συγγραφείς και λογοτέχνες Νίκος
Καρράς, Δημήτρης Καραμβάλης, Σπύρος Δημητρίου, Παναγιώτης
Παπαγαρυφάλλου, Θανάσης Κόρμαλης, Ελίνα Μαστέλλου-Γιαννάκενα, και ο
ηθοποιός Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, διηγήθηκαν τις αναμνήσεις τους και
εκφράστηκαν για την προσωπικότητά του, τα έργα του και την προσφορά του
στα ελληνικά γράμματα.
Ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας απηύθηνε χαιρετισμό στους
παρευρισκομένους και είπε ότι πήραν με τον Νίκο Καρρά την πρωτοβουλία
να οργανώσουν αυτό το πνευματικό αντάμωμα στην μνήμη του Δημήτρη
Λαζογιώργου-Ελληνικού, ενός φίλου που λείπει ιδιαίτερα σε όσους τον
γνώρισαν.
Ο Νίκος Καρράς είπε για τον Δημήτρη Λαζογιώργο-Ελληνικό, ότι
εκτός από φίλος και συνεργάτης, ήταν σύμβουλος και μέντοράς του, και ο
οποίος τόνισε ότι είναι ανάγκη ο πατριωτικός χώρος να προβάλει τους
δικούς του ανθρώπους, και δεν είναι σωστό η Αριστερά να προβάλει τους
δικούς της ανθρώπους και η Δεξιά να μην το κάνει.
Ο Δημήτρης Λαζογιώργος-Ελληνικός ήταν πολυπράγμων. Ήταν ο πρώτος που μας
γνώρισε τον Περικλή Γιαννόπουλο. Ήταν ο πρώτος που είχε εκπομπή στην
ελληνική τηλεόραση και από εκεί περάσανε όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι.
Επίσης είχε και στο ραδιόφωνο την εκπομπή «Ο κόσμος του πνεύματος και
της Τέχνης». Ήταν καθηγητής στην Θεατρική Σχολή Θεοδοσιάδη, την δεκαετία
του ‘60 -70. Το 1979 έβγαλε το βιβλίο του «Η Δελφική Ιδέα». Μετά το ‘74
λείπει για ένα διάστημα στην Βιέννη, όπου διδάσκει Νεοελληνική
Λογοτεχνία. Αργότερα επανήλθε στην Ελλάδα όπου έβγαλε καμία σαρανταριά
βιβλία. Ο Λαζογιώργος παρότρυνε τον νέο τότε λογοτέχνη Νίκο Καρρά να
γράψει για τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, τον σκηνοθέτη του αρχαίου
δράματος Λίνο Καρζή, και την λαογράφο Αγγελική Χατζημιχάλη, και μάλιστα
του έδωσε ο ίδιος στοιχεία, γιατί βοηθούσε τους νεώτερους λογοτέχνες, σε
αντίθεση με άλλους «φθασμένους» συναδέλφους του.
Ήταν ένας άνθρωπος της καρδιάς, ο λόγος του ήταν τόσο απλός αλλά
μπορούσε να πει τόσο απλά πράγματα, τόσο μεγάλα πράγματα, το οποίο
κάποιοι συγγραφείς δεν το έχουν. Είχε ευκολία στην ροή της γραφής και
του λόγου. Ο Λαζογιώργος ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και
επέμενε και βοηθούσε να μπαίνουν μέσα νέοι καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών
και ο φίλος του Νίκος Καρράς και ήταν τελείως ανιδιοτελής. Τότε ο Νίκος
Καρράς ειχε γράψει δύο βιβλία «Ιωάννης Μεταξάς» και «Με ιδεολογία
ελληνική» και ο Λαζογιώργος τον προέτρεψε να γράψει ένα τρίτο για τον
Ιωάννη Συκουτρή, μια που δεν υπήρχαν πολλά βιβλία για αυτόν, προκειμένου
να τον γράψει στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, πράγμα που έγινε. Η
τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν όταν είχαμε πάει στο βιβλίο της
ηθοποιού Γωγώς Ατζολετάκη, η οποία τον είχε καθηγητή στην Θεατρική Σχολή
Θεοδοσιάδη.
Ο λογοτέχνης Δημήτρης Καραμβάλης έχει βγάλει μια σύντομη
μονογραφία για τον Λαζογιώργο, ο οποίος έφυγε πολύ πρόωρα, μία ώρα πριν
την ανάσταση της 1ης Μαΐου 2005. Τον περιέγραψε ως έναν άνθρωπο της
καρδιάς και της ψυχής, που βίωνε την ίδια την λογοτεχνία και αυτό που
πίστευε. Μετά από πρόταση του Λαζογιώργου έκαναν οι δύο τους μία εκπομπή
στο κανάλι «Βlue Sky», που κράτησε γύρω στα 3 χρόνια και λεγόταν
«Αναζητήσεις και Προβληματισμοί, Περιήγηση στο χώρο του Πνεύματος και
της Τέχνης». Πέρασαν πάνω από 300 άτομα, λογοτέχνες, ζωγράφοι,
καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί, καθηγητές Πανεπιστημίου, καθώς και απλοί
ποιητές, που δεν έχουνε βγάλει βιβλία, γιατί δεν είχαν την δυνατότητα να
τα προβάλλουν, αλλά στον Λαζογιώργο άρεσε να τους βοηθάει.
Έβγαλε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ένας καλλιτέχνης προτείνει», το οποίο
ήταν ένα μανιφέστο της εποχής και εξακολουθεί να είναι, για την αλαλούμ
κατάσταση, που ανέκαθεν υπήρχε στο χώρο του Υπουργείου Πολιτισμού (τότε,
αλλά και τώρα). Ερευνούσε τα θέματά του σε βάθος, έκανε ωραίες
ανακοινώσεις για το αρχαίο δράμα και για τον τρόπο που παιζόταν το
αρχαίο θέατρο, όμως, όχι μόνο δεν εισακούσθηκε, αλλά δεν πήρε καν
λογοτεχνική σύνταξη, αυτός ο άνθρωπος που έχει γράψει πάνω από 45
βιβλία. Μας λείπει ένας μεγάλος Έλληνας, που τον έχουμε τόσο πολύ
ανάγκη.
Ο Θανάσης Κόρμαλης επεσήμανε την ευκολία με την οποία ο
Λαζογιώργος επικοινωνούσε με τις όλες τις γενιές , προγενέστερες,
σύγχρονές του και μεταγενέστερες. Εύρισκε και μιλούσε για κάποια
στοιχεία, που τα ήξερε μόνο αυτός και ήταν απορίας άξιον πως τα είχε
βρει, έψαχνε δε το παραμικρό, με την παραμικρή λεπτομέρεια.
Χαρακτηριστικές είναι οι λεπτομέρειες που είχε γράψει για τον Περικλή
Γιαννόπουλο. Ο ίδιος ήταν μία κινητή βιβλιοθήκη, με τεράστια ποικιλία
και έχαιρε εκτιμήσεως από τους νεώτερους μαθητευόμενούς του.
Ο Σπύρος Δημητρίου τόνισε ότι ο Λαζογιώργος τα είχε καλά με
όλους, και έχαιρε εκτιμήσεως, τόσο από την Δεξιά, όσο και από την
Αριστερά. Έκανε πολλές βελτιωτικές προτάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού,
οι οποίες απορρίφθηκαν όλες. Ο Λαζογιώργος έκανε μια μεγάλη προσπάθεια
για τον Κώστα Κουκίδη, ήταν ο πρωτοπόρος. Δύο μεγάλα δικά του κείμενα
για τον Κουκίδη πρωτοδημοσιεύθηκαν στην «Ελλοπία» και πρώτος μίλησε στο
μνημείο προς τιμήν του, όταν έγινε η πρώτη εκδήλωση προς τιμήν του
Κουκίδη το 2000.
Ο ηθοποιός Αντώνης Θεοδωρακόπουλος γνώρισε τον Λαζογιώργο πάρα
πολύ λίγο, μέσω της παρέας του, με τον Νίκο Καρρά, και εντυπωσιάστηκε.
Δεν ήταν μόνο γνώστης πολλών θεμάτων, είχε και χιούμορ και χαιρόσουν να
τον κάνεις παρέα.
Ο Ιωάννης Γιαννάκενας συμπλήρωσε ότι ο Λαζογιώργος ήτανε μία καλή παρέα
πάντα και δυστυχώς «έφυγε» νωρίς και όχι όπως θα έπρεπε και όπως θα
ήθελε. Και «έφυγε», χωρίς να εκπληρωθεί μία επιθυμία του ότι, όταν θα
«έφευγε», ήθελε να ταφεί στον Ακροκόρινθο. Κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να
γίνει με την νομοθεσία του κράτους είναι ένα άλλο θέμα, αλλά αυτή ήταν η
επιθυμία του. Όταν βρισκόταν εκεί, μαζί με τον Ιωάννη Γιαννάκενα και
έψαχνε στα πάντα για να βρει και την ελάχιστη λεπτομέρεια, για το βιβλίο
του για τον Ακροκόρινθο, του έλεγε: «Φρόντισε όταν πεθάνω να ενταφιασθώ
εδώ». Έγραψε, τελικά, ένα ωραίο βιβλίο, με τίτλο, «Ο Ακροκόρινθος:
Μυθολογία και ιστορία», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πελασγός».
Η Ελίνα Μαστέλλου-Γιαννάκενα κατέθεσε τις εξής μαρτυρίες: «Όταν
γνώρισα τον Λαζογιώργο ήμουν πολύ νεώτερη, του μιλούσα στον πληθυντικό
και επέμενε πάρα πολύ να τον λέω «Δημήτρη» μεγαλώνοντας. Αισθάνθηκα πολύ
ότι ήταν νέος, επίκαιρος, ουσιαστικός και στον λόγο του, και στο έργο
του, αλλά πιο πολύ στην φιλία του προς τους ανθρώπους, ιδιαίτερα στους
νέους. Αισθανόμουν πάντα ότι ήταν χορτασμένος τόσο πολύ ο ίδιος και για
αυτό έδινε πλουσιοπάροχα στους νέους γύρω του. Δεν είχε αυτήν την
τσιγκουνιά και την μιζέρια που έχουν κάποιοι άνθρωποι, που δεν θέλουν να
μοιράζονται τίποτα. Είχε περίσσευμα, ήτανε χορτασμένος και το έδινε
απλόχερα. Ήτανε φίλος πολλών προσωπικοτήτων της εποχής του, όπως ο Λίνος
Καρζής, και ο Άγγελος Σικελιανός, ο οποίος είχε μία βίλα στο
Ξυλόκαστρο, όπου έμεναν οι γονείς μου και τον γνώριζαν. Ο Άγγελος
Σικελιανός διέσχιζε την πόλη με την γυναίκα του, φορώντας χιτώνα και
σανδάλια και πήγαινε να ψωνίσει και έπιανε κουβέντα με τους
Ξυλοκαστρίτες.
Ο Λαζογιώργος ήταν ένας άνθρωπος ουσιαστικός στην φιλία του μαζί μας,
την οποία μας είχε χαρίσει απλόχερα. Είχε πει, μάλιστα: «Θέλω να
δημιουργήσουμε στο σπίτι σας ένα φιλολογικό σαλόνι». Είναι κάτι που το
θέλω και εγώ, και το χρωστάω στην μνήμη του Δημήτρη. Είχε κάποιες
σκέψεις που, επειδή επαναλαμβάνονταν, κάποιοι τις θεωρούσαν εμμονές,
όμως δεν ήταν έτσι. Ήταν η αγάπη που είχε για αυτά τα πράγματα και ήθελε
να βγαίνουν προς τα έξω, να βγουν και άλλα βιβλία, να γίνουν κάποιες
εκδηλώσεις. Είχε τόσο μεγάλη αγάπη για να επανέλθει η Δελφική Ιδέα, να
γίνουν εκδηλώσεις κ.λπ., που το επαναλάμβανε συχνά.
Μετά τα γενέθλια των 60 του χρόνων, τον κατέλαβε μία απογοήτευση και
έλεγε «Εγώ τελείωσα». Και σιγά-σιγά αφέθηκε και δυστυχώς αφέθηκε και
στην αρρώστια, η οποία ήτανε μη-αναστρέψιμη, πλέον. Και «έφυγε» τόσο
γρήγορα. Είχε να προσφέρει πολλά, πιστεύω. Ίσως ένας λόγος που αφέθηκε
ήταν ότι έβλεπε να τεκταινόμενα στην πατρίδα μας και κατάλαβε τι
επρόκειτο να έλθει. Μας λείπει αφάνταστα, ήταν ένας μεγάλος αδελφός και
φίλος για την οικογένειά μας, και πραγματικά θα ήθελα πάρα πολύ να
κάνουμε αυτό το «φιλολογικό σαλόνι», έστω αραιά και που, ώστε να
πραγματοποιηθεί η επιθυμία του.
Στο θέμα της τραγουδίστριας της Νίκης, Σοφίας Βέμπο, δεν υπήρχαν
δίσκοι της μετά την απελευθέρωση, διότι είχαν καταστραφεί από τις
δυνάμεις της ιταλο-γερμανικής Κατοχής. Για το «Παιδιά της Ελλάδος
παιδιά», ο Λαζογιώργος είχε πει στην εκπομπή του, από το ραδιόφωνο (δεν
υπήρχε τότε τηλεόραση): «Όποιος παλιός έχει ένα δίσκο της Βέμπο, να τον
φέρει, για να βρούμε τρόπο να εκτυπωθούνε». Βρέθηκε ένας παλιός ΕΟΝίτης
και έφερε έναν. Και η Βέμπο είχε πει του Λαζογιώργου: «Μπράβο σου, με
ξαναζωντάνεψες, με ξαναέφερες στην επιφάνεια».
Πολύ καιρό έλεγε στον Ιωάννη Γιαννάκενα ότι «Θέλω να βγάλουμε τις
γελοιογραφίες από τον πόλεμο του ‘40. Όταν έγινε Κατοχή, κυρίως οι
Ιταλοί που είχαν περισσότερο κοροϊδευτεί, κατέστρεψαν τις μήτρες των
Ελληνικών γελοιογραφιών, στις εφημερίδες και στα τυπογραφεία. Βρήκε έναν
άνθρωπο που τις είχε κόψει, τις είχε κάνει ρολάκια και τις είχε χώσει
μέσα στις τρύπες των τούβλων στο σπίτι του και τα είχε και σοβατίσει,
από πάνω. Και όταν απελευθερωθήκαμε, τις έβγαλε έξω και έτσι μπορέσαμε
και κάναμε το βιβλίο «Κορόιδο Μουσολίνι», το οποίο είχε οργανώσει να το
παρουσιάσει στην Αμφίκλεια την 28η Οκτωβρίου.
Και η εκδήλωση έκλεισε με τις εξής επισημάνσεις από τους φίλους του:
* Τον μνημονεύουμε συχνά γιατί μας λείπει και κάθε φορά που γίνεται κάτι
με τα εθνικά και τα πολιτιστικά μας θέματα. Ενόσω ζούσε λέγαμε «Θα το
κάνει ο Λαζογιώργος» και τώρα που «έφυγε», είμαστε «γυμνοί».
* Για το θέμα του Λαζογιώργου, η Πολιτεία είναι απούσα, αλλά ίσως αυτό
να είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο, με την πνευματική αθλιότητα που
επικρατεί σήμερα. Και μόνο που γέμισε το Θέατρο Βράχων με την παράσταση
από το βιβλίο του «Χρυσόστομος Σμύρνης» είναι κάτι πολύ χαρακτηριστικό.
Επίσης, το έργο παίχθηκε και στο θέατρο «Όραμα» του Κώστα Πρέκα και είχε
έλθει και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και έγινε υπό την
αιγίδα του.
* Υπάρχουν άτομα που λένε «Μάθαμε την Ελληνική Λογοτεχνία, χάρη σε δύο
άτομα: τον Δημήτρη Λαζογιώργο-Ελληνικό και την Αλίκη Νικολαΐδου, από την
τηλεοπτική εκπομπή της, επί Επταετίας «Μορφές και Θέματα», με
σήμα-φόντο τους Δελφούς.
Σχετικά βιβλία που μπορεί να βρει κανείς στο βιβλιοπωλείο «Η αλληλεγγύη των φίλων» από τις εκδόσεις «Πελασγός»:
- «Εστίες Ελληνικού Ζωισμού» του Λίνου Καρζή
- «Οι Έλληνες πλάθουν τον δικό τους μύθο» του Λίνου Καρζή
- «Περικλής Γιαννόπουλος» του Νίκου Καρρά
- «Δημήτρης Λαζογιώργος-Ελληνικός» του Δημήτρη Καράμβαλη
- «Δελφική Ιδέα» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
- «Κορόιδο Μουσολίνι» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
- «Επτά Ελληνικά Δοκίμια» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
- «Ακροκόρινθος» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
- «Αγγελική Χατζημιχάλη» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
- «Χρυσόστομος Σμύρνης» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
- «Ο θάνατος του Γέρου του Μωριά» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=6269
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου